Američka-Srpska pijaniskinja, Tatjana Ranković, rođena je u Beogradu, Jugoslaviji. Posle stečene diplome na Akademiji Umetnosti u Novom Sadu, klasa profesora Arbo Valdme, prepoznatog kao jedan od najboljih svetskih pedagoga za klavir, odlazi u Sjedinjene Države da nastavi profesionalno usavršavanje gde nastavlja postdiplomske studije na čuvenom Juilliardu u Nujorku, gde diplomira u klasi prof. Joseph Raieff i uz mnogobrojne nagrade stiče diplomu završenih master studija. Njeni profesori i mentori bili su pedagozi koji su negovali legendarnu Leschetizki i Liszt tradiciju. Pored navedenih Arbo Valdme, Josef Raieff, mentori su joj bili: Clifton Matjusom, Claude Frank, Daniel Epstein i neizostavni, Benjamin Kaplan. Kruna karijere koja se ogleda u nastavi i pedagogiji, brojnim izvođenjima i snimanjima jeste i završene doktorske studije na Univerzitetu Rutgers, gde joj je i dodeljena prestižna memorijalna nagrada Irene Alm za izvrsnost u izvođenjima i naučnim istraživanjima na Univerzitetu Rutgers za doktorsku tezu: "Četvrti klavirski koncert Beethovena: neobjavljene revizije i njegove verzije Doppelganger kamernog izvođenja".
Tatjana Ranković je bila laureat mnogih takmičenja, primalac mnogih nagrada i stipendija a od strane američkog Stejt departmenta je održala serijal koncerata širom Srbije i Crne Gore kao ambasador kulture. Takođe, dobitnik je prestižne državne nagrade "Zlatna značka", koju godišnje dodeljuje Ministarstvo za dijasporu Srbije u Beogradu. Tatjana Ranković, koju je New York Times opisao kao "neverovatno dobar pijanista", nastupila je širom SAD-a, Kanade, Evrope, Centralne i Južne Amerike, pomerajući granice tradicionalnog repertoara, neprestanom potragom i otkrivanjem nove savremene muzike. Snimila je za mnoge priznate diskografske kuće kao što su Finks (Phoenix), USA, Naksos (Naxos), Albani, Artek, Dezil, Citadel, IBOKS i prvi je pijanista, koji je ikada izveo prvi, drugi i treći klavirski koncert Nikolas Fladjela (Nicolas Flagello), snimajuci ih sa Nacionalnim simfonijskim orkestrom Ukrajine i Slovačke filharmonije, koja su izabrana za najbolje snimke od strane magazina Fanfare. Steve Schvartz, Classical Net, piše: "....neustrašiva srpska pijanistkinja Tatjana Ranković, jedna od mojih omiljenih izvođača, koja rutinski rizikuje na nepoznatom repertoaru. Nesumljivo poznaje “pozadinu” svoje dobro postavljene ruke i ruske škole za klavir, a koju je Fladjelo (Flagello) znao koristiti u moćnoj igri izmedju vatre i ekspresije. Na kraju slušanja tog snimka, ja sam bez razmišljanja, ustao da tapšem. Zamislite šta bi publika koja uživo sluša izvođenje, uradila?"
Dr. Tatjana Ranković je osnivač i direktor Music & More SummerFest koje se od 2018-te godine održava svakog leta u Trebinju. Trenutno je profesor na Mannes College New School University u Njujorku kao što je i gostujući profesor na Evropskom Centru za Mir i Razvoj Univerziteta za mir Ujedinjenih Nacija.
Laureat Međunarodnog konkursa u Dablinu 2000. godine, pijanistkinja Lidija Bizjak ponela je, laskavu titulu “Zvezde u usponu” (Rising stars) 2000/01. i u okviru istoimene turneje nastupila na devet koncerata - u Njujorku (Carnegie Hall), u Londonu (Wigmore Hall), u Beču (Musikverein), u Amsterdamu (Concertgebau), u Parizu (Cité de la Musique), u Atini, Kelnu, Briselu i Birmingemu. Posle osvajanja konkursa “Pre scene” (Avant-scène) na Pariskom konzervatorijumu, tokom 2002. godine izvela je Ravelov Koncert za levu ruku u sali Cité de la Musique u Parizu i Šopenov Drugi koncert na Festivalu u Lonu (Francuska). Učestvovala je i na festivalima kao sto su Lokenhaus (Austrija), Prasa-Kouvu (Engleska), Rok d'Anteron, “Folle journée” u Nantu, Noan, Kolmar, Perigor-Noar, Kasi, "Juventus" u Kambreu (Francuska), Martinu u Pragu, Sarlotsvil (SAD), Bemus…
Diplomirala je i završila poslediplomske studije na Pariskom konzervatorijumu sa Prvim nagradama iz klavira (Zak Ruvije) i iz kamerne muzike (Moris Burg), kao i na FMU u Beogradu (A. Šandorov), a brojne nagrade na takmičenjima za mlade pijaniste, kao i Oktobarsku nagradu grada Beograda, osvojila je već u nižoj i srednjoj školi (klasa prof. Zlata Maleš). Dobitnik je i nagrade za najbolje izvođenje Prelida Milana Mihajlovića na prekinutom takmičenju Muzičke omladine u Beogradu marta 1999. godine.
Usavršavala se sa umetnicima kao što su Marej Peraja, Leon Flajser, Ferenc Radoš, Arie Vardi, Aleksandar Lonkvić, Aldo Cikolini, Kristof Rihter, Ksenija Janković, Ajda Levin, Irena Grafenauer.
Nastupala je kao solista sa orkestrom Kapitol iz Tuluza, Nacionalnim orkestrom Francuske, orkestrom Francuskog radija, orkestrom iz Pikardije, Britten sinfonijom, Hong Kong sinfonijetom, Sinfonijom Varsovijom, Stutgartskom filharmonijom, Simfonijskim orkestrom RTV Irske, Gudacima Svetog Đorđa i svim simfonijskim orkestrima u Beogradu. Francuska kritika je veoma toplo primila prvi solisticki disk Lidije Bizjak sa sonatama Šuberta i Šumana ("Lyrinx"), dodelivši mu priznanje "Diapason dé-couverte».
2002. godine osniva klavirski duo sa sestrom Sanjom koji ubrzo postize zapažene uspehe osvojivši dve specijalne nagrade na ARD takmicenju u Minhenu 2005. godine i nizom koncerata u Francuskoj, širom Evrope, u Australiji i u Japanu. 2012 izdaju svoj prvi disk za francusku diskografsku kucu «Mirare» sa delima Stravinskog za 4 ruke koji dobija nagradu ffff francuske kritike u listu Télérama. Istu prestizno priznanje Télérame, kao i sjajan prijem kod engleske i irske kritike dobija i njihov najnoviji disk koji je 2015. izlasao za britansku kucu Onyx sa koncertima Pulanka i Martinua za 2 klavira i orkestar sa Filharmonijom iz Štutgarta i dirigentom Radoslavom Šulcom. Lidija Bizjak se paralelno bavi i pedagoskim radom kao redovni profesor na Regionalnom konzervatorijumu Normandije u Caen-u, zatim na konzervatorijumu 18. arondismana u Parizu i držeći majstorske kurseve na FMU u Beogradu, u Muzičkoj školi «Kosta Manojlovic» u Zemunu i u Muzičkoj školi «Petar Konjović» u Somboru.
"Samo kao kod najvećih, Lidija Bizjak nalazi pravu meru izmedju lepog i oporog, oklevajućeg i odlučnog, simfonijslog i čisto pijanistickog. Bez suvišnih efekata, bez povrsnosti. Samo muzika. I to kakva!"
Jacques Drillon, Nouvel observateur
"Klavir Lidije Bizjak zvuči kraljevskom punoćom, bez grubosti, sa trajanjem zvuka koje dovoljno govori da ova mlada umetnica podjednako neguje ljubav prema svom instrumentu koliko i prema muzici koju svira."
Alain Lompech, Diapason
"…izvanredan osecaj za poeziju, za predele izmedju tišine i šapata…"
Jean-Luc Macia, La Croix
Laureat međunarodnog takmičenja, profesor Saratovskog državnog konzervatorijuma L. V. Sobinov. Lolita Angert je 1994. godine diplomirala na Saratovskom državnom konzervatorijumu u specijalnoj klasi klavira, a zatim i na postdiplomskim studijama (klasa prof. A. A. Skripaja, zaslužnog umetnika Ruske Federacije). Od 1997. radi na posebnom odseku za klavir u Saratovskom državnom konzervatorijumu, na fakultetu za srednje stručno obrazovanje Saratovskog državnog konzervatorijuma i u Muzičkom estetskom liceju nazvanom A. G. Šnitke.
Lolita Angert vodi opsežne koncertne i nastavne aktivnosti. Njeni studenti svih nivoa studija više puta su postali pobednici i laureati sveruskih i međunarodnih takmičenja u Moskvi, St. Peterburgu, Kalinjingradu i mnogim drugim gradovima Rusije, te u Kitsentgenu (Nemačka), Rimu (Italija), Mineapolisu (SAD) i Pekingu (Kina). Lolita Angert svake godine održava majstorske kurseve u različitim gradovima Rusije, Kine, Italije, Srbije i Hong Konga.
Pijanistkinja iz Beograda, osnovne i magistarske studije završila je na FMU u Beogradu u klasi prof. Mirjane Šuica Babić a doktorske studije na istoj akademiji u klasi prof. Marije Đukić. Usavršavala se kod renomiranih klavirskih pedagoga: Lazar Berman, Jan Novotny, Avo Kouyoumdjian, Karl - Heinz Kämmerling i u Americi u okviru Fulbright programa (prof. Arthur Greene i prof. Martin Canin). Dobitnica je mnogobrojnih nagrada na domaćim i međunarodnim takmičenjima, kao i značajnih umetničkih priznanja među kojima su i nagrada "Emil Hajek" za najperspektivnijeg pijanistu i Oktobarska nagrada grada Beograda. Održala je čitav niz solističkih koncerata i kamernih nastupa kao i gostovanja na više evropskih festivala u Austriji, Nemačkoj, Španiji, Švedskoj, Francuskoj, Turskoj, Češkoj, Grčkoj, Italiji, Bugarskoj, Bosni i Hercegovini, Crnoj Gori, Makedoniji i Srbiji kao i u mnogim vanevropskim državama; Izrael, Kuvajt, Kina, Japan i SAD uključujući renomirane koncertne dvorane kao što su Kennedy Center - Washington, Simphony Space - New York, Martin Hall - Prague i Crkva sv. Sofije - Ohrid. Kao solista, nastupala je 15 puta sa svim domaćim simfonijskim orkestrima, sa Vidinskom filharmonijom (Bugarska) i Simfonijskim orkestrom Montabaura (Nemačka). U organizaciji Eleanor Valkenburg (sopran), direktora ansambla "Poetica Musica", sa sedištem u New York-u (SAD), i sa Svetlanom Merman u klavirskom duu, aktivno nastupa kao kamerni muzičar.
Zaposlena je od 1998. godine na FMU u Beogradu, trenutno u zvanju vanrednog profesora na Katedri za klavir. Održala je brojna predavanja i seminare za studente i mlade umetnike u SAD -u, Španiji, Turskoj, Izraelu, Grčkoj, Bugarskoj, Makedoniji, Srbiji itd. Redovan je član brojnih žirija na domaćim i međunarodnim takmičenjima. U okviru pedagoških dostignuća, njeni studenti aktivno koncertiraju i osvajaju brojne nagrade na domaćim i međunarodnim takmičenjima. U okviru Erasmus projekta je predavala i nastupala na Muzičkoj akademiji u Vigu (Španija).
Ostvarila je trajne snimke za brojne radio i televizijske kuće. U novembru 2018. snimila je i izdala solisticki CD I DVD sa delima Ramoa, Baha, Mocarta, Cajkovskog, Franka, Rozenblata I Raickovica. Dobitnica je Srebrne plakete Univerziteta Umetnosti u Beogradu (novembar 2019.)
Visoki intelektualizam, briljantna tehnika i originalnost, istovremeno suptilno lirska i moćno dramatična zvučanja sa bezbrojnim alhemijskim tonskim nijansama, obezbeđuju pijanisti Ratimiru Martinoviću posebno mesto i status među umetnicima svoje generacije.
Od najranijih dana beskompromisno posvećen izvrsnosti u muzičkom izvođaštvu, Martinović je prešao put od mladog talentovanog pijaniste koji se kroz godine usavršavanja u okviru obrazovnih institucija, majstorskih kurseva i koncertnih podijuma širom planete, formirao u zrelog umetnika karakterističnog izraza, profila i koncepta.
Rođen u Kotoru, nakon klase Emilije Sposojevičeve, preko novosadskih profesora Frederika Stankovića i Arba Valdme, našao je višegodišnjeg pedagoga u Kemalu Gekiću, jednom od najvećih virtuoza današnjice. Iako repertoarski i izražajno drugačijih usmerenja, Martinović je kod Gekića učio punih sedam godina na Akademiji umetnosti u Novom Sadu i Internacionalnom univerzitetu Floride u Majamiju (SAD). Diplomirao je 1999. resitalom na kom je izveo Bahove Goldberg varijacije, Šopenove Četiri balade, Betovenovu Hamerklavir Sonatu i Prokofjevljevu Tokatu. Magistrirao je 2002. dirigujući i svirajući dela Mocarta i Hajdna, uz celovečernji Bahov resital.
Svestranost i nesvakidašnjost umetničke ličnosti Ratimira Martinovića ne ogleda se samo u njegovim repertoarskim aspiracijama već se reflektuje i u dijapazonu njegovih delovanja usmerenih na unapređenje muzičke umetnosti na prostorima sa kojih je potekao. Martinović je osnivač i direktor jednog od najuglednijih svetkovina umetničke muzike na prostoru Balkana - festivala KotorArt u rodnom gradu, u okviru kog već 18 godina gostuju najznačajnija imena iz sveta muzike. Štaviše, festival često programski referira na brojne aktuelne društvene teme, koje bivaju isprepletane sa muzikom, tvoreći nova zvučna svedočanstva našeg doba. Martinović je aktivan i na pedagoškom planu - jedan je od najmlađih redovnih profesora u istoriji Univerziteta u Novom Sadu, imajući privilegiju da u svojoj klasi od svoje 24. godine samostalno formira generacije mladih pijanista i pedagoga.
Princip konstantnog ulaganja napora da se deluje iznad svih prihvaćenih, dobro uhodanih standarda, vremenom je postao Martinovićev lični i umetnički kredo koji njegova ostvarenja uzdiže, neretko, u neslućene visine.
Nastupio je na preko 700 koncerata, sa preko 60 orkestara u Evropi, Aziji, Južnoj i Severnoj Americi u dvoranama kao što su Karnegi hol - Štern auditorium (Njujork), Park muzike (Rim), Rudolfinum i dvorana Dvoržak (Prag), Oriental art centar (Šangaj), dvorana Glen Gould (Toronto), Lisinski (Zagreb), Art centar (Seul), Međunarodni dom muzike (Moskva) te u Tokiju, Santa Barbari, Londonu, Vankuveru, Helsinkiju, Tubingenu, Braziliji, Pekingu, Fukuoki i drugde, širom sveta. Među orkestrima sa kojima je svirao su i simfonijski orkestri Berlina, Istanbula, Meksika, Češkog radija, Tajlanda, Helsingborga, Plovdiva, Beograda ili kamerni orkestri Konzervatorijuma Čajkovski, Kalinjingrada, orkestar Viotti i brojni drugi. Martinović je čest gost žirija klavirskih takmičenja u Italiji, Velikoj Britaniji, Južnoj Africi, Turskoj, Nemačkoj, Hrvatskoj kao i voditelj majstorskih radionica klavira u Japanu, Portugalu, SAD, Poljskoj i drugde. Snimio je tri kompakt diska, jedan sa Goldberg Varijacijama J. S. Baha, drugi sa delima Baha, Mocarta, Šopena, Bramsa i Prokofjeva dok je poslednji, sa premijerno snimljenim kompletnim klavirskim opusom Vasilija Mokranjca izlašao krajem 2019. godine.
Upravo je Vasiliju Mokranjcu (1923-1984.), jednom od najvećih kompozitora ovog dela Evrope, Martinović posvećen od 2016. godine, čiji je kompletan klavirski opus premijerno izveo na gotovo trosatnom reistalu u Beogradu iste godine. Zajedno sa porodicom Mokranjac, Martinović je osnivač i predsednik fondacije Vasilije Mokranjac čiji je cilj očuvanje i unapređenje ostavštine velikog kompozitora, kao i plasman njegove muzike u regionalnim i svetskim okvirima. Do sada je već realizovana digitalizacija celokupnog Mokranjčevog klavirskog opusa.
“… superiorno i intrigantno sviranje najšireg spektra”
Fanfare Magazine, SAD, 2020.
“Martinović je izuzetan izvođač muzike Vasilije Mokranjca.”
American Record Guide, SAD, 2020.
“Vanredno originalno čitanje i potentno interpretiranje partiture Betovenovog koncerta koje je celu dvoranu doslovno podiglo na noge.”
The Yucatan Times, Meksiko, 2017.
“…Martinović se prihvatio neverovatno teškog zadatka…svojim resitalom je načinio pravi podvig.”
Politika, Beograd, Srbija, 2016. godine
“… Pravi majstori svojih instrumenata, izazvali su uporno i oduševljeno pozivanje publike da se koncert nastavi dodacima.”
Klasika. hr, Dubrovnik, Hrvatska, 2016.
“Umetnik raskošnog talenta, izuzetnog izraza, originalnih ideja i superiorne uverljivosti.”
Il Giornale di Vicenza, Vićenca, Italija 2014.
“Martinović je podjednako stilski i tehnički precizan. U njemu smo imali zaista zrelog, kompletnog, savršenog Umetnika.”
Rhein-Neckar-Zeitung, Hajdelberg, Nemačka, 2014.
Ante Grgin (1945, Srbija) je studije klarineta završio na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Niz godina bio je prvi klarinetista Beogradske filharmonije, a 1995. je postao profesor klarineta na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Kao solista i kamerni muzičar nastupao je u mnogim gradovima nekadašnje Jugoslavije, u Francuskoj, Italiji, Mađarskoj, Švajcarskoj, Češkoj Republici, Rusiji, Belorusiji i Kini. Osvojio je brojna priznanja na takmičenjima u Ženevi, Minhenu, Pragu i često je član žirija na mnogim nacionalnim i internacionalnim takmičenjima. Među brojnim nacionalnim nagradama na planu izvođaštva i pedagogije posebno se izdvaja Nagrada za životno delo Udruženja muzičkih umetnika Srbije. Njegov kompozitorski opus u kome se prepliću elementi džeza, evergrina i klasike, obogatio je literaturu za duvačke instrumente.
Miomir Simonović je diplomirao i magistrirao na FMU u Beogradu u klasi profesora Tahira Kulenovića. U toku školovanja osvojio je brojne nagrade na republičkim i međunarodnim takmičenjima, a dobitnik je i III nagrade na 23. Jugoslovenskom takmičenju muzičkih umetnika u Zagrebu 1989. godine.
Više puta usavršavao se u letnjim školama flaute kod prof. Allaina Mariona i Raymonda Guiota, a u periodu od 1987-1989. godine kao stipendista Fondacije za naučni i umetnički podmladak Srbije pohađa Konzervatorijum „Hector Berlioz“ u Parizu u klasi profesora Raymonda Guiota. Do sada je održao preko 50 resitala u Beogadu i mnogim gradovima Srbije, ali i u Makedoniji, Francuskoj i Španiji. Nastupao je kao solista sa Niškim simfonijskim orkestrom, Simfonijskim orkestrom RTS-a, orkestrom Vojske Srbije i kamernim orkestrom „Amorosso“.
Pedagoškim radom bavi se od 1987. godine, najpre u Muzičkoj školi „Jovan Bandur“ u Pančevu, a potom u školama „Josip Slavenski“ u Beogradu i „Živorad Grbić“ u Valjevu. Za vreme postdiplomskih studija bio je demonstrator u klasi prof. Tahira Kulenovića. Na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu je zaposlen od 1997. godine kao asistent, a sada u zvanju redovnog profesora za užu umetničku oblast Flauta. U njegovoj klasi do sada su diplomirala 43 studenta, od kojih su neki nastavili školovanje u inostranstvu, a ostali se bave pedagoškim radom širom Srbije ili su članovi orkestra (Orkestar beogradske opere, Simfonijski orkestar RTS-a, Orkestar kamerne opere „Madlenianum“).
Studenti iz klase Miomira Simonovića do sada su na domaćim i međunarodnim takmičenjima osvojili preko 80 nagrada.
Miomir Simonović je stalni član Hora flauta „Beogradska siringa“, sa kojim je održao više koncertnih nastupa. Izdat je CD sa muzikom Bacha, Haydna i Mozarta, zatim CD hora „Colegium Musicum“, na kojem je kao gost nastupio u jednoj od kompozicija, i CD u okviru projekta „Ante Grgin portret“ izdat od strane švajcarske produkcije: MAKOPHON/EDITION.
Strašo Temkov je jedan od najuspešnijih makedonskih muzičara svoje generacije, čija mnogostruka delatnost učvršćuje tradiciju umetničke muzike u Makedoniji i promoviše interpretaciju na duvačkim instrumentima koji su karakteristični za makedonsko podneblje. Muzika postaje njegovo životno opredeljenje u ranoj mladosti, a kasnije se formira kao vrstan muzički izvođač. Završio je Fakultet muzičke umetnosti u Skoplju a, postdiplomske studije na Muzičkoj akademiji Pančo Vladigerov u Sofiji. Tokom studija je sarađivao sa poznatim evropskim i svetskim umetnicima. Dobitnik je brojnih nagrada na republičkim i saveznim takmičenjima za mlade muzičare. Od 1991. godine svira u Makedonskoj filharmoniji i postaje prepoznatljiv znak ove institucije: kao prvi flautista filharmonije redovno izvodi upečatljiva dela svetske orkestarske literature. Nastupao je sa brojnim orkestrima među kojima su pomenuta Makedonska filharmonija, Francusko američki kamerni orkestar, Kamerni orkestar makedonske filharmonije, Kamerni orkestar Amorozo i drugi. Član je renomiranog Makedonskog duvačkog kvinteta i drugih kamernih ansambala. Strašo Temkov nastupa na poznatim festivalima u zemlji i inostranstvu: Ohridsko leto, Jesenje muzičke svečanosti, Skopsko leto, Dani makedonske muzike, Heraklejske večeri, a ubraja se u retke makedonske umetnike koji su izvodili u Karnegi holu u Njujorku. Repertoar koji izvodi obuhvata širok izbor kompozicija napisanih od baroka do današnjih dana, a zapažena je njegova težnja da promoviše nova dela – kako svetske, tako i domaće literature za flautu. Izdao je dva CD-a u saradnji sa pijanistkinjom Marijom Vrškovom. Pored umetničke delatnosti, aktivan je i kao pedagog. Predaje na Fakultetu muzičke umetnosti u Skoplju, mentor je studentima na diplomskim i magistarskim studijama. Rezultati njegove pedagoške delatnosti su očigledne, njegovi studenti osvajaju prestižne nagrade na takmičenjima za mlade muzičare, imaju svoje samostalne resitale i sviraju kao solisti sa orkestrom. Strašo Temkov je i osnivač kvarteta flauta Aulos. Član je žirija domaćih i međunarodnih takmičenja.
